Φαντάσου ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι αγαπούν πραγματικά τον εαυτό τους. Τον προστατεύουν, τον ποθούν, τον νταντεύουν, τον αποδέχονται πραγματικά!Βλέπουν τους φόβους τους κατάματα τους αναγνωρίζουν και τους αποδέχονται. Αναγνωρίζουν τις ανάγκες τους και τις επιθυμίες τους. Δεν βασανίζονται με διάφορες ανασφάλειες γιατί ακόμα και αν έχουν κάποιες, τις ξέρουν, τις βλέπουν, τις ζουν, δεν τις φοβούνται και σίγουρα δεν ταλαιπωρούν τους άλλους με αυτές. Φαντάσου ένα κόσμο διαφορετικό, ανθρώπους να βασίζονται στον μοναδικό άνθρωπο που έχουν, τον εαυτό τους. Τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει;
Αφού λοιπόν θα γνωρίζαμε πως να αγαπάμε πραγματικά, να προστατεύουμε, να νταντεύουμε, να αποδεχόμαστε πραγματικά τον εαυτό μας, να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις ανασφάλειες και τους φόβους μας, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη "γνώση" προς σε άλλους ανθρώπους.
Οι σχέσεις θα ήταν λειτουργικές και ποιοτικές και θα διαρκούσαν.
Φαντάσου απλά ένα κόσμο που να γνωρίζουμε να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε πραγματικά τον εαυτό μας...Θα ήμασταν γεμάτοι..
